sarap matulog ngayon. it's raining. whenever it rains, i always feel like sleeping. pero madalas, lalo na 'pag sa loob ng car, and umuulan, bigla nalang ako nagiging madrama. weh. sumasabay pala 'yung mood ko sa weather. weh talaga.
today's a very different day pero parang one of the ordinary days lang. *labo* i think maybe because i'm so quiet dun sa place ko sa classroom. very weird talaga. ang tahimik ko. pero maingay katabi ko (take note: si ja katabi ko). haaay ewan ko ba. this day seems like one of the days na sobrang down ako (okay, sobrang labo ko na talaga). pero ewan ko ba. i feel restless na hurt and super sad and mad and lahat na ata. hindi ko maexplain.
siguro, sobrang pagod na pagod lang ako...
haaay.
i know napaka-nonsense ng entry kong 'to. pero maybe, i just couldn't put into words 'yung sakit naffeel ko for the past few weeks. kasi kahit ilang beses ko sabihin, alam kong hindi niya maffeel at hindi gumagaan 'yung pakiramdam ko. lalong lumalala, araw-araw. ouch talaga. masakit na masyado. hindi ko mailabas sa iyak. wala ng luhang lumalabas sa mata ko. marami na akong naiyakan. pagod na mata ko... at pagod na rin ang puso ko.
tama na, caren... tama na...